شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و ارتباط آن با چاقی والدین در شهر بیرجند

زمینه و هدف: چاقی، یک بیماری چندعاملی است که عوامل مختلف محیطی و ژنتیکی در آن نقش دارند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و ارتباط آن با چاقی والدین در بیرجند بود. روش تحقیق: این مطالعه مقطعی، در سال 1388، روی 500 کودک 2 تا 5 ساله مهدکودک های شهر بیرجند که به روش سرشماری انتخاب شده بودند و نیز روی والدین آنها انجام شد. قد و وزن کودکان و والدین آنها، به روش استاندارد اندازه گیری شد و نمایه توده بدنی آنها محاسبه گردید. کودکان با bmi بین صدک 85 تا 95 دارای اضافه وزن و با bmi بالاتر از صدک 95 به عنوان چاق در نظر گرفته شدند. در مورد والدین، bmi 25 تا 29 به عنوان «اضافه وزن» و bmi مساوی یا بیشتر از 30 به عنوان چاقی در نظر گرفته شد. داده ها در نرم افزار spss (ویرایش 13) وارد و با استفاده از آزمون کای دو و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری 05/0 α=تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: شیوع چاقی در کودکان 6/7% (3/6 دختران و 8/8 پسران) و شیوع اضافه وزن 6/10% (7/11 دختران و 6/9 پسران) بود. 2/44% پدران و 2/30% مادران دارای اضافه وزن و 8/7% پدران و 8/6% مادران چاق بودند. شیوع چاقی و اضافه وزن در فرزندان مادران با bmi نرمال، 15% و در مادران دارای اضافه وزن و یا چاق 24% تعیین گردید. شیوع چاقی و اضافه وزن در فرزندان پدران نرمال 4/15% و با پدران دارای اضافه وزن و چاق 8/20% برآورد گردید؛ بنابراین ارتباط مثبت و معنی داری بین bmi فرزندان با bmi پدر و مادر مشاهده گردید (11/0r= و 12/0r= و 05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مثبت و معنی دار چاقی کودکان و والدین، آموزش خانواده ها برای اصلاح الگوهای تغذیه ای و رفتاری و پایش وزن کودکان به ویژه در خانواده های چاق اهمیت دارد.